Ik ben altijd blij als ik in het weiland twee lange oren zie. Het bewijs dat er ook in een door mensen overheerste omgeving nog een plekje is voor wilde dieren. Soms heb ik het geluk een hele familie te zien rondspringen. Met hun prachtige witte staartjes omhoog. En soms zit er één zo verscholen tussen de planten, dat we van elkaar schrikken als ik te dichtbij kom.